Opština Osečina
Osečanski kraj je bio naseljen još u praistorijsko doba o čemu svedoče tragovi života i ostaci primitivnih naselja na više lokaliteta.
U starijem kamenom dobu (paleolit) bila je naseljena pećina Kamenjača u Tuđinu.
U vreme neolita – malađeg kamenog doba ljudi su živeli u selu Osečini Plušcu, Gornjem Crniljevu i Tuđinu.
Ljudi metalnog doba boravili su na prostorima Belotića, Bele Crkve, Konjuše i Bastava. Prvi narodi poznati po imenu koji su živeli u ovim krajevima bili su Iliri i Kelti. I njihovi ostaci u vidu oružja, oruđa ili drugih svakodnevnih alatki mogu se pronaći u našim krajevima.Oni su dali prva imena pojedinim topografsim pojmovima ovog kraja, a neka od njih su se sačuvala i do danas (npr. ime reke Jadar).
Na prelazu iz stare u novu eru ovaj kraj prvi put ulazi u sastav jedne organizovane icivilizovane države i to moćnog Rimskog carstva. Rimljani su sagradili prve dobro uređene puteve, mostove i tvrđave, odakle su kontrolisali svoju vlast i nadgledali bezbednost na putevima. Nedaleko od Pecke otvorili su i rudnik sa pećima za topljenje rude. Na reci Ljuboviđi i do danas je relativno dobro očuvan rimski most, a za Soko grad se pouzdano zna da je prvobitno bio rimsko utvrđenje.
Stabilan period mira i rimske vladavine od četvrtog veka poremetili su pljačkaški napadi varvarskih naroda. Zbog lakše odbrane od neprijateljskih plemena. Rimsko carstvo podeljeno je na dva dela – Istočno i Zapadno, a granica između njih išla je upravo preko ovih krajeva. Pljačkaški napadi su dostigli kulminaciju pojavom Slovena na granicama Istočnog Rimskog carstva – Vizantije koji se na ovim prostorima trajno nasljeavaju od polovine 6 veka. Sloveni daju svoja imena većini geografskih odrednica ovog kraja.