Opština Osečina
Živan Grujičić
iz Osečine,
član Udruženja književnika Srbije
U rodnom mestu Osečini 26. maja 2014. godine umro je Živan J. Grujičić, pisac i dugogodišnji istraživač amater.
Rođen je 1959. godine. Deo radnog veka proveo je u nekadašnjem društvenom preduzeću „Podgorka”, a drugi u Muzejskom odeljenju Narodnog muzeja Valjevo u Osečini.
Oko četiri decenije amaterski se bavio naučno-istraživačkim radom iz oblasti arheologije, istorijografije i speleologije, zanimajući se za daleku prošlost Podgorine, Rađevine i Azbukovice. Najviše zahvaljujući njemu i opštinskom društvu istraživača, koje je godinama predvodio, ovaj kraj je detaljno istražen.
Napisao je više desetina naučno-istraživačkih radova, koji su objavljeni u eminentnim glasnicima, zbornicima i revijama. Autor je vrednih publikacija, kao što su „Osečanski kraj u praistoriji (izdavač: Republička konferencija istraživača Srbije, 1989.), „Istorija osečanskog kraja” („Mating”, 1984.), „Naselja opštine Osečina” (Geografski fakultet Beograd, 2002.), „Letopis kulturno-umetničkog amaterizma u Osečini (1997.), monografija „Život i smrt Milenka Pavlovića, pilota pukovnika” (u izdanju Narodne biblioteke Osečina, 2001.)… Za svoje zapise dobijao je pozitivne kritike naučnih radnika i književnika, između ostalih: Milutina Garašanina, Marije Isailović, Novaka Miloševića, Radovana – Beli Markovića.
Napisao je i tri romana: „Rađ, veliki vitez velikog kneza” (”RIC” Beograd, 1990.), zatim „Vitezi svetlosti” (Književna omladina Valjevo, 1997.), i „Ljubav i smrt u Budimu” („Metafizika” Beograd, 2004.), koji zajedno zaokružuju najdramatičniji period srpske srednjovekovne istorije od polovine 14. do kraja 15. veka.
Grujičić je bio član Udruženja književnika Srbije od 1995. godine.
Iza sebe je ostavio suprugu i sina. Sahranjen je 27. maja.
